Son illərdə təhsil sahəsində müşahidə olunan ən böyük problemlərdən biri müəllimlərin işdən çıxması və təhsil sektorunu tərk etməsidir. Bu tendensiya təkcə Azərbaycanın deyil, dünya miqyasında bir çox ölkənin qarşılaşdığı ciddi bir böhrandır. Bəs müəllimlər niyə bu sahədən uzaqlaşır? Bu vəziyyətin səbəbləri və təsirləri haqqında daha dərindən düşünməyə ehtiyac var.

Müəllimlərin işdən çıxmasının əsas səbəblərindən biri əməkhaqqının azlığıdır. Müasir iqtisadi reallıqlarda müəllimlərin aldığı maaş çox vaxt onların əsas ehtiyaclarını belə qarşılamır. Nəticədə müəllimlər əlavə gəlir mənbələri axtarmağa və ya daha yüksək maaş təklif edən digər sahələrə yönəlməyə məcbur olurlar. Bu problem xüsusilə gənc müəllimlər arasında daha geniş yayılmışdır.

İş şəraiti də mühüm faktorlardan biridir. Bir çox müəllim məktəblərdə yüksək iş yükü, bürokratik prosedurlar və qeyri-kafi resurslarla üzləşir. Bu, onların həm fiziki, həm də emosional yorğunluğuna səbəb olur. Məktəb rəhbərliyi ilə münasibətlərdəki problemlər, valideynlərin yüksək gözləntiləri və şagirdlərin davranışları ilə bağlı çətinliklər də əlavə stress yaradır.

Müasir dövrdə təhsildə texnologiyanın artan rolu müəllimlərdən yeni bacarıqlar tələb edir. Lakin bir çox müəllim bu yeniliklərlə addımlaşmaq üçün lazım olan təlim və dəstəkdən məhrumdur. Bu, onların işdən məmnuniyyətini azaldır və təhsil sistemində özlərini dəyərsiz hiss etmələrinə səbəb olur.

Təhsil sahəsində yetərli hörmət və sosial dəstəyin olmaması da müəllimləri işdən uzaqlaşdırır. Müəllimlik peşəsi cəmiyyətdə mühüm və hörmətli bir mövqe kimi qəbul edilməlidir. Ancaq bir çox hallarda müəllimlər özlərini kifayət qədər qiymətləndirilməmiş hiss edir. Bu da onların motivasiyasını azaldır və başqa sahələrə keçməyə sövq edir.

Müəllimlərin işdən çıxması yalnız fərdi problem deyil, təhsil sisteminin ümumi keyfiyyətinə birbaşa təsir göstərir. Təcrübəli və peşəkar müəllimlərin itirilməsi məktəblərdə tədris keyfiyyətini aşağı salır, şagirdlərin bilik səviyyəsinə və təhsil nəticələrinə mənfi təsir edir. Yeni müəllimlərin bu boşluqları doldurması zaman alır və onların hazırlıq səviyyəsi də bəzən kifayət etmir.

Bu problemin həlli üçün kompleks yanaşmaya ehtiyac var. Əməkhaqlarının artırılması, müəllimlərin iş şəraitinin yaxşılaşdırılması və peşəkar inkişaf üçün daha çox imkanların yaradılması əsas tədbirlər arasında olmalıdır. Həmçinin cəmiyyətdə müəllimlik peşəsinə qarşı hörmətin artırılması və onların əməyinin dəyərinin düzgün qiymətləndirilməsi vacibdir.

Müəllimlər təhsil sisteminin təməlidir. Onların sahəni tərk etməsi təhsilin gələcəyini təhlükəyə ata bilər. Bu səbəbdən həm hökumət, həm də cəmiyyət bu məsələni prioritet olaraq qəbul etməli və müəllimlərin işdə qalmasını təmin etmək üçün təcili tədbirlər görməlidir. Təhsil böhranının həlli müəllimlərin rifahı və motivasiyası ilə sıx bağlıdır.

Bəhman Hüseyn