Uşaqlarla ünsiyyətin əsasında hörmət, sevgi və anlayış dayanmalıdır. Təhsil tədqiqatçısı Sabir Hüseynovun fikrincə, uşaqlarla düzgün ünsiyyət qurmadan, onların potensialını ortaya çıxarmaq və gələcəkdə cəmiyyətə faydalı fərdlər yetişdirmək mümkün deyil. Müasir məktəblərdə şagirdlərə yalnız bilik vermək kifayət deyil; onların emosional sağlamlığına və psixoloji rahatlığına da diqqət yetirmək vacibdir. Uşaqların əsəbləri üzərində addımlamaq, sərt və təzyiq göstərən bir davranış tərzi isə onların inkişafına mənfi təsir göstərir və nəticə etibarilə öyrənmə motivasiyasını azaldır.
Sabir Hüseynov vurğulayır ki, uşaqlara qarşı yumşaq və diqqətli davranış həm ailədə, həm də məktəbdə əsas prinsiplərdən biri olmalıdır. Uşaqlar ailədə və ya məktəbdə sərt tənqid və təzyiqə məruz qaldıqda, özlərini anlaşılmamış hiss edirlər və bu da onları öyrənməyə həvəssiz edir. Məhz bu səbəbdən müəllimlərin və valideynlərin uşaqlarla ünsiyyətdə nəzakətli və təmkinli olmaları mühümdür. Onlara diqqət göstərmək, onları anlamaq və dinləmək həm onların emosional inkişafına, həm də tədris uğurlarına müsbət təsir edir. Uşaqlarla xoş rəftar həm də onları cəmiyyətin hörmətli və dəyərli fərdləri kimi formalaşdırmağa kömək edir.
Bundan əlavə, Sabir Hüseynov bildirir ki, uşaqları sevmək və onlara qarşı sevgi dolu münasibət göstərmək onların özlərinə olan inamını artırır. Sevgi dolu mühitdə böyüyən uşaqlar daha açıq fikirli, özünə güvənən və xoşbəxt olur, bununla da, gələcəkdə sağlam düşüncəli və yaradıcı fərdlər kimi inkişaf edirlər. Məktəbdə isə bu sevgi dolu mühit həm müəllimlərin davranışında, həm də məktəbin ümumi atmosferində əks olunmalıdır. Şagirdlərə hər hansı bir uğursuzluq yaşadıqları zaman təhqir və ya təzyiq göstərmək yerinə, onları dəstəkləmək və motivasiya etmək ən doğru yoldur. Bu, onların öyrənmə yolunda qarşılaşdıqları çətinlikləri aşmalarına və növbəti səylərində daha uğurlu olmalarına kömək edir.
Uşaqlarla yumşaq ünsiyyət qura bilmək üçün müəllimlərin və valideynlərin öz psixoloji hazırlığı və emosional idarəetmə bacarıqları da əhəmiyyətlidir. Sabir Hüseynov qeyd edir ki, hər bir uşaq fərqlidir və hər birinin öz emosional ehtiyacları var. Buna görə də, müəllimlər və valideynlər özlərini uşaqların psixoloji vəziyyətinə uyğunlaşdırmalı, onları daha yaxşı anlamaq üçün empati qurmalı və onları motivasiya edəcək üsullardan istifadə etməlidirlər. Uşaqların fərdi xüsusiyyətlərini nəzərə almaq və onlara uyğun yanaşmalar göstərmək həmçinin onların özlərini daha yaxşı dərk etməsinə və dəyərləndirməsinə kömək edir.
Son olaraq, Hüseynov uşaqlarla ünsiyyətdə tərbiyə metodlarının da böyük rol oynadığını vurğulayır. Onlara sərt cəzalar vermək, onları qorxu və ya təzyiq altında saxlamaq, əksinə, onların özünə güvənini aşağı sala bilər. Uşaqları dinləmək, onları anlamağa çalışmaq və zərif bir şəkildə istiqamətləndirmək onları daha məsuliyyətli və müstəqil düşünən fərdlər olaraq yetişdirir. Şagirdlərin şəxsi sərhədlərinə hörmət göstərmək, onların emosional dünyasını anlamağa çalışmaq və heç vaxt onların ləyaqətini zədələməmək müəllim və valideynlərin ən əsas vəzifələrindəndir.
Nəticə olaraq, Sabir Hüseynov bildirir ki, uşaqlarla münasibətlərdə sevgi, diqqət və empati hər bir ailə və məktəbin prioritetləri sırasında olmalıdır. Şagirdlərin dərin emosional ehtiyacları nəzərə alınaraq, onlara dəyər və sevgi dolu bir mühit təmin edilməlidir ki, onlar gələcəkdə sağlam, məsuliyyətli və cəmiyyətə faydalı fərdlər kimi formalaşsınlar.
İnci Əsədova